Het grote meer.

'Oke, daar gaan we' Ik liep een willekeurige kant op.

Ik liep achter hem aan. Ik bleef een stukje achter hem lopen, zodat ik naar hem kon kijken.

Ik keek naar het pad voor me en liep verder. Ik wist niet zeker of we juist waren, maar zo groot was het bos nu ook weer niet zeker.

Ik beet op mijn lip om de kriebels in mijn maag te negeren. Ik begon ziek te worden, bedacht ik.

Ik keek even achterom. 'Eh, zijn we wel juist?' zei ik tegen haar.

Ik keek even om me heen. 'Ik weet het niet..' gaf ik toe. Ik beet op mijn lip en staarde voor me uit.

Ik keek haar aan en slikte. 'Oh, dat is een probleem' zei ik tegen haar.

Ik keek hem aan. 'Nee, dit meen je niet..' mompelde ik geschrokken.

Ik keek haar aan. 'Het bos is blijkbaar groter dan ik dacht' zei ik.

Ik knikte en beet op mijn lip om me onder controle te houden, en niet te gaan gillen. Verdwaalt raken in een bos was niet bepaald iets wat ik graag mee had willen maken.

'Ik kan niks zien in het donker, we, we zullen hier moeten overnachten' zei ik. 'Maar dan ga ik liever terug naar het meer' zei ik.

Ik knikte instemmend. Ik rilde even, ik had het koud. Ik staarde naar de lucht, hopend dat ik er iets duidelijker van kon worden. Maar nee, natuurlijk werkte het niet.

Ik keek haar aan. 'Kom' zei ik. Ik nam haar hand en baande ons een weg door het bos naar het meer.

Ik bloosde even licht toen hij mijn hand pakte en liep hem achterna.

Ik bloosde ook even toen ik haar aanraakte en voelde een beetje gefladder in m'n buik. Ik liep naar het meer en liet haar hand los.

Ik beet even op mijn lip toen hij me los liet. Het fijne gevoel dat ik even daarvoor had gehad was verdwenen en het maakte plaats voor een aantal pijnscheuten die voelden als steken in mijn hart.

'Oke, waar leggen we ons?' Ik negeerde het rare prikkende gevoel in m'n hand.

Ik keek even om me heen en wees naar een inhammetje. 'Daar?' vroeg ik en beet weer op mijn lip.

Ik keek haar aan. 'Oke, is goed' Ik liep er heen.

Ik liep hem achterna en wierp een blik op het vredige meer. Ik glimlachte even.

Ik ging liggen en klopte naast me op de grond. Ik maakte van wat gras een kussen dat groot genoeg was voor ons allebei.

Ik ging naast hem liggen en voelde dat mijn hart sneller begon te kloppen. Ik keek even naar hem en glimlachte.

Ik keek naar haar en glimlachte. Ik voelde haar adem en voelde een gelukzalig gevoel in m'n buik.

Ik draaide mijn gezicht weer weg. Bang om rood te worden, nu hij me aan keek. Ik haalde langzaam adem en rilde weer van de kou.

Ik zag haar rillen en trok m'n pull uit. Ik kon beter tegen de kou. Ik gaf hem aan haar. 'Doe aan'