Het grote meer.

'Een beetje' gaf ik toe. Ik keek weer naar hem en glimlachte vertedert.

Ik keek terug en glimlachte ook. 'Als je wilt teruggaan, moet je het maar zeggen' zei ik. 'En als je wil slapen, mag je' En ik klopte even op m'n buik en lachte.

Ik snapte niet waarom hij op zijn buik klopte en glimlachte even. 'Ik wil niet terug..' zei ik glimlachend.

Ik keek haar aan. En voelde even een pijnscheut door me heengaan toen ze niet reageerde op m'n verzoek. Ik herstelde me snel en keek haar aan. 'Hm, laat me iets weten' zei ik.

Ik knikte en staarde naar de lucht. Het liefst wou ik naast hem gaan liggen, maar ik durfde niet.

Ik keek haar aan en klopte naast me op de grond. 'Je mag, ik bijt niet' zei ik.

Ik vroeg me af of hij wist wat ik dacht. Dan zou hij dezelfde kracht als ik hebben, alleen dan sterker. Aangezien ik dat alleen kon bij een aanraking. 'Ik zit goed' zei ik glimlachend, proberend niet toe te geven aan de drang om naast hem te gaan liggen. Je mag niet verliefd worden, sprak ik mezelf toe.

Ik keek haar aan en glimlachte. 'Aan wat denk je?' vroeg ik.

'Aan niks' antwoorde ik vluchtig glimlachend. 'Jij?' vroeg ik om zijn aandacht af te leiden.

Ik bloosde een beetje. Ik ging natuurlijk niet zeggen dat ik aan haar dacht. 'Hm, aan de maan' zei ik snel. Hopelijk geloofde ze me.

Ik glimlachte. Het deed me veel plezier om te horen dat hij kon genieten van de kleinste dingetjes, dat had ik niet vaak mee gemaakt met een jongen. Ik gaapte even en sloot mijn ogen even.

Ik sloot m'n ogen en voelde de kou van de nacht. 'brr' zei ik.

'Ik heb het koud' mompelde ik, nogsteeds met gesloten ogen. Ik was moe, maar wou niet weg. Ik wou niet dat deze nacht zou eindigen.

Ik keek haar aan en trok m'n pull uit. 'Hm, doe maar aan' zei ik, en ik gaf hem aan haar.

Ik keek hem even aan en beet op mijn lip. Toen gaf ik hem weer terug. 'En jij dan?' vroeg ik. Net rilde hij al, dus zonder pull waarschijnlijk nog meer. En ik wou niet dat hij ziek werd door mij.

Ik keek haar aan. 'Ik denk dat ik terugga' zei ik. Ik keek haar aan. 'Ik zou veel liever blijven, maar morgen moeten we weer vroeg opstaan' zei ik. Ik voelde me nu net een watje.

'Ik blijf nog even' zei ik aarzelend. Ik moest mijn gedachtens even op een rijtje krijgen. Hoe graag ik wilde dat ik met hem mee ging, ik moest mezelf begrijpen. Weten wat ik wilde. Mezelf duidelijk maken dat het niet kon.

Ik stond op en keek haar aan. Ergens vertrouwde ik het niet. Zo'n meisje alleen in het donker. Maar ik dacht dat ze wel voor zichzelf kon opkomen. 'Zeker?'

Ik glimlachte onzeker. 'Als ik er morgen niet ben, ben ik waarschijnlijk opgegeten door een beer.' Ik keek hem even aan. Ik wou niet bij hem weg. Ik beet op mijn lip. De ene stem in mijn hoofd zei dat ik met hem mee moest, en de andere dat ik hem moest vergeten. Ik raakte in de war.

'Ha-ha' zei ik sarcastisch. Ik keek haar aan en twijfelde even.

Ik beet op mijn lip, niet wetend wat te doen. Ik hoopte dat hij de knoop zou door hakken. Het liefst zou ik hier tot morgen vroeg met hem blijven, maar het was te koud.

Ik besloot het toch maar te vragen. 'Red je het wel, alleen ?' zei ik.

Ik dacht na, maar wist er geen antwoord op te geven. 'Ik ga wel mee' besloot ik. Ik kon in mijn kamer nog altijd tot rust komen. We hadden de volgende dag gelukkig toch nog een dag vrij.

Ik keek haar aan. 'Mooizo' zei ik en ik glimlachte.

Ik stond op en glimlachte even. In het donker werd het waarschijnlijk wel moeilijker om de weg terug te vinden, bedacht ik opeens.