Het grote meer.

Ik keek hem even dankbaar aan. 'Weet je het zeker?' vroeg ik onzeker en keek hem aan.

'Jep' zei ik snel. Ik glimlachte en sloot m'n ogen. Als ik sliep merkte ik de kou niet.

'Dankje' zei ik oprecht. Voorzichtig trok ik zijn pull aan en kreeg spontaan kriebels in mijn buik. Ik had zíjn pull aan. Ik snoof zijn geur op en beet op mijn lip. Wauw.

Ik keek naar haar. Ze stond er beter mee dan ik, en het was een jongenspull.

Ik voelde mezelf langzaam weer opwarmen. De pull was me best wel te groot, maar lekker warm. 'Heb je het niet koud nu?' vroeg ik aarzelend.

'Nee,' zei ik. 'Ik woon meer in het noorden en daar is het frisser, dus ik kan er wel tegen' Ik glimlachte even.

Ik knikte even. Het liefst wou ik tegen hem aan gaan liggen, maar besloot dat toch maar niet te doen en staarde naar de lucht.

Ik sloot m'n ogen. 'Slaapwel' mompelde ik.

Ik knikte even. 'Slaaplekker' mompelde ik. Hoewel ik niet van plan was om te gaan slapen. Ik staarde naar het meer.

Ik sloot m'n ogen en viel langzaam in slaap.

Ik was nog wakker en stond op. Zachtjes liep ik naar het meer. Ik stak een vinger in het water en rilde even.

Ik had het gevoel dat ze weg was en zuchtte even in m'n slaap.

Ik liep terug naar hem en raakte hem voorzichtig aan. Ik zag zijn gedachtes voor me. Hij was iets kwijt, leek het wel. Een lege plek. Ik beet op mijn lip en liet hem los.

Ik voelde in m'n slaap naast me. Niks. Het gevoel in m'n dromen werd leger en leger. Ik droomde dat ze weggegaan was.

Ik raakte hem weer even aan, deze keer zijn handpalm. Ik werd mee gesleurt in zijn droom, die in zijn gedachten afspeelde. Ze is weg, werd de hele tijd herhaalt. Onduidelijke flitsen volgenden en verward liet ik los. Wie was zij?

Ik probeerde achter haar aan te rennen. Maar ze was te ver weg.

Een traan rolde over mijn wang. Hij mist zijn ex, schoot oppeens bij me te binnen. Ik liep weg, niet wetend waarheen. Ik moest weg. Ik wist dat ik niet verliefd had mogen worden. Ik ging tegen een boom aanzitten en slikte, wat was ik toch dom.

Dan riep ik gekwetst Abigails naam. Heel het meer had het gehoord dacht ik. Ze had me alleen laten staan. Ik schrok wakker en keek naast me en zag niks. M'n hart vulde zich met een grote leegte.

Ik verborg mijn hoofd in mijn armen die tegen mijn opgetrokken knieën lagen. Ik huilde niet, nee, ik was mezelf in mezelf aan het verrot schelden.

Ze was weg. Ze had me alleen gelaten. Ik voelde me diep gekwetst. Ik dacht dat ze liever was. Alles wat ze zei, deed, was gelogen.

Nog een traan liep over mijn wang. Ik sloot mijn ogen maar rook zijn geur die van zijn pull af kwam. Ik trok hem uit en sloeg mijn armen om me heen. Weer sloot ik mijn ogen, proberend in slaap te komen.

Ik keek om me heen. Ik slikte. Ik voelde me misselijk. Het was alsof de vlinders m'n maag hadden omgekeerd.

Ik viel in een onrustige slaap. Ik droomde dat Joshua me voorstelde aan een bloedmooi meisje en zei 'Ik was haar kwijt'. En toen viel ik in een zwart gat.Ik hoeste even. En droomde verder.

Ik voelde me weer wegvallen in de diepte van slaap. Ik droomde dat ze nog verder liep. En dat ze me negeerde.

Volgende ochtend vind ik xd.

---

Slaperig werd ik wakker door de zon. Ik keek om me heen, even niet weten waar ik was. Ik kreunde even. En toen kwam alles van de avond ervoor met een harde klap terug. Ik trilde.