De woonkamer.

Ik liep de kamer binnen en ging op een bank zitten. Ik staarde bedenkelijk voor me uit. Ik had nog niet veel van de school gezien, maar tot nu toe beviel het me wel. Het leek op mijn oude "thuis". Ik glimlachte even en zette de tv aan. Ik was benieuwd of hier mijn favoriete tv zender ook ontvangen werd. Ik grijnsde toen ik inderdaad hem ertussen zag aan en keek naar Wizzards of waverly place.

Ik liep nieuwsgierig een kamer in en keek om me heen. Dit was duidelijk een woonkamer. Gezellig, dacht ik bij mezelf.

Ik voelde opeens de aanwezigheid van iemand anders. Ik besloot me er niets van aan te trekken en keek naar de tv.

Ik ging zitten op de rand van de bank en keek even naar het meisje. Ik dacht dat ik waarschijnlijk beter niks kon zeggen, omdat ze misschien het programma wou volgen, dus zei ik niks en keek ik naar de tv.

Ik keek even op en keek nieuwschierig naar de jongen. Toen keek ik naar de tv. Beschaamd beet ik op mijn lip. Dit was zo'n programma die de meeste jongens niet leuk vonden. 'Ik zet wel iets anders op' zei ik aarzelend.

Ik keek haar even aan en glimlachte. 'Maakt niet uit, kijk maar' zei ik glimlachend.

Ik haalde mijn schouders op. 'Mij maakt het niet uit hoor..' zei ik met een scheve grijns. Ik haatte het. Waarom had ik niet gewoon mijn mond gehouden, dan had ik me tenminste geen zorgen hoeven te maken over hoe ik overkwam ofzo. Het was namelijk niet de bedoeling dat iedereen me aan het einde van het jaar zou gaan haten.

Ik grinnikte. 'Mij nog veel minder, kijk maar wat je wil' zei ik. Ik ging natuurlijk niet zeggen dat ik het programma stiekem ook wel leuk vond. Dat zou nogal erg zijn.

Ik glimlachte kort en richte mijn blik weer op de tv. Ik was van nature niet zo'n sociaal persoon. De enige die me echt goed kende was dood. Ik zuchte zachtjes. Don't think about it, zei ik zachtjes inmezelf. Ik keek naar de tv, maar kon het op een of andere manier niet goed volgen.

Ik keek naar het programma, maar het intresseerde me niet. Ik had die aflevering al eens gezien.

Ik wende mijn blik af van de tv en keek weer naar de jongen. Ik probeerde in te schatten wat voor een persoon hij was, en wat zijn kracht was. Ik hield mijn hoofd een beetje schuin om hem helemaal te bekijken. Ik bedacht dat hij waarschijnlijk een goede tegenstander zou zijn.

Ik voelde haar naar me kijken en ik glimlachte. 'Ik heet Joshua trouwens' zei ik.

'Abigail' antwoorde ik. Ik kneep mijn ogen lichtjes dicht. Ik had het idee dat hij wel oke was. Ik zat me nogsteeds af te vragen wat zijn kracht was tot een idee in me opkwam. Ik had gehoord dat je hier gevechten en uitdagingen kon houden. Ik grijnsde. Perfect, ik kon dan meteen oefenen. 'Ik daag je uit' zei ik met glinsterende ogen terwijl ik hem strak aankeek.

Ik keek haar nieuwsgierig aan. 'Waarvoor?' zei ik.

'Een gevecht' antwoorde ik simpel weg. Ik bleef hem aankijken om zijn reactie te pijlen. Ik grijnsde lichtjes. Waarschijnlijk kwam ik nogal zelfingenomen over, maar dit was een training voor me. En ik hield van trainen.

Ik keek haar aan. 'Euh oke dan' zei ik. Ik glimlachte naar haar. Ik bekeek haar even, ik wist niet zeker of ik haar aankon. Ergens zag ze er kwetsbaar uit, maar aan haar gezichtsuitdrukking te zien, kon ik haar niet onderschatten.

Ik grijnsde even en richte me weer op de tv. 'Wanneer heb je tijd?' zei ik zonder mijn blik van de tv af te wenden. Ik was benieuwd of het zwaar zou worden, ergens hoopte ik het wel. Het maakte me niet veel uit of ik zou winnen of niet, zolang ik er maar achter kwam wat zijn kracht was. Natuurlijk, ik kon het ook gewoon vragen, maar dit was veel leuker.

Ik keek haar aan. 'Maakt niet uit' zei ik.

'Morgen?' zei ik vrolijk terwijl ik hem weer aankeek. Ik grijnsde even en hield mijn hoofdschuin. Ja, hij was een sterke tegenstander, zag ik. Maar ik zag ook dat hij ergens wat onzeker was. Ik grijnsde even.

Ik keek haar aan en knikte. 'Mag ik vragen.. Waarom?'. Want niet iedereen vroeg na 10 minuten ontmoeting om een gevecht.

Ik dacht even na over hoe ik het zou uitleggen. 'Omdat..' mompelde ik. 'Omdat ik wil weten wat je kracht is.' Ik grijnsde even. 'Natuurlijk, ik zou het ook gewoon kunnen vragen, maar vechten is veel leuker.' zei ik met een scheve grijns.

Ik keek haar aan en glimlachte mysterieus. 'Hm, dan zal ik het maar niet vertellen' zei ik glimlachend.

Ik grijnsde even bij mezelf, hij moest er dus ook even een tijdje niet aandenken. 'Tenzij jij het liever hebt' glimlachte ik. Ik pakte de afstandsbediening en zette de tv uit. Ik vond het ongezellig om met de tv aan te blijven praten.

Ik keek haar aan en glimlachte. 'Nee, dan heb ik wat oefening' zei ik.